Dit ijzige meer bevind zich aan de rand tussen nergens en Vivere. Een gevaarlijke weg voordat je het land van de wolven betreed. Een meer van ijs die kilometers ver is. Waarvan het meeste loopbaar is, maar op sommige plekken kan je door het ijs zakken. Uit kijken dus!

Hier is het letterlijk ijzig stil. Geen zuchtje wind, geen koud briesje alleen de sneeuw en bomen. Sommige wolven worden krankzinnig van de stilte, andere vinden het juist rustgevend.

Wil je Vivere van een hoogte bekijken? Dan moet je zeker eens deze dodelijke weg naar boven riskeren. Want eenmaal boven kijk je je ogen uit. Sauv Mont is ook gelijk het hoogste punt in Vivere.

Een plek moeilijk te vinden. Wolven komen er vaak per ongeluk terecht. Een goeie schuil plek. Maar ga niet te diep, want voor je het weet kom je er niet meer uit. Eenmaal dieper de ijsgrot in vind je de mooiste kristallen en diamanten.

Dit enorme bos zit vol met prooi. Het bos reikt tot aan de andere kant van Seine rondom alle andere gebieden die zich erin bevinden. Veel wolven komen hier omdat, dit bos het middelpunt van heel Vivere is.

Deze kolkende rivier stroomt door heel Seine, als een bloedbaan door het lichaam zorgt het ervoor dat alle bomen in dit gebied voorzien worden van water. De rivier eindigt met een waterval aan de rand waar Seine een ander gebied vormt.

Dit is zeker weten één van de mooiste plekjes in Vivere. Klein maar fijn. Dit bloemenveldje bevind zich ergens midden in Forêt de Mael. De mooiste kleuren vind je hier, en de lekkerste geuren komen je tegemoet als je dit bloemen paradijs in wandelt.

Voor de vissers onder ons, kan hier gejaagd worden naar verse vis. Het water is niet diep en door het stromende water verderop, zwemmen hier dikke joekels van een vis rond, die door het stille ondiepe water vaak niet ver komen.

Niet veel wolven wagen zich in dit gebied. Enkel de dare devils onder ons. Want eenmaal in Tourbey Maré is het vaak heel lastig om eruit te komen. Dit moeras betekent ook vieze poten, en snel doorlopen. Anders zak je weg, en zal je nooit meer terug gevonden worden.

Het strand lijkt oneindig lang. Waar de zee heen leid weet niemand, maar als je het zand volgt vind je plekken waar weinig wolven een poot hebben gezet. Want je moet ook heel wat kilometers afleggen wil je verder komen dan je neus lang is.

Zee, strand en uiteindelijk ook de duinen. Dikke grassprieten die jeuken in je vacht. Rondom dat geen onaangename plek om te komen. Het heeft een vredig uitzicht en altijd de juiste koelte in de warmere tijden van het jaar.

In de duinen vind je een kleine vuurtoren. Verlaten en wel maar de deur is open, dus je zal vast wel welkom zijn toch? Er gaan geruchten rond dat de geest van een oude kapitein hier nog rondzwerft. Vast een gerucht..

Deze gladde rotsen zijn vaak bedekt door de wilde golven. Maar als dat niet het geval is kan je erop klimmen en genieten van een adembenemend uitzicht. Let wel op het zee getij, voor je het weet word je mee gesleurd door de golven!

Deze weg leid naar een hele andere lijkende wereld. Het is nog steeds Vivere, alleen is dit het beginnende stukje dat door mensen gemaakt is. Als je deze weg volgt kom je in het stukje Vivere wat overgenomen is door mensen.

Mensen hebben dit gebied hun eigen gemaakt. Dieren en Iowa's zullen zich hier niet zomaar begeven. Deze stad is bewoond door mensen, en gemaakt door mensen. Met alles wat hun oude wereld toebehoorde, want station tot pretpark en een winkelcentrum.